การก่อสร้างหอดาวเทียมผืนป่ามรดกโลกจุดที่ ๔ ตอนที่ ๒

บ่ายวันที่ ๑๘ กุมภาพันธ์ ๒๕๕๐ ชมรมฯได้เริ่มดำเนินการทดสอบหาจุดติดตั้งอุปกรณ์ระบบสื่อสารดาวเทียมแก่เขตรักษาพันธุ์สัตว์ป่าทุ่งใหญ่นเรศวรด้านตะวันออก โดยเลือกทำเลสวนหย่อมหน้าอาคารสำนักงาน ด้วยช่างเก่งและช่างอั๋นเห็น ว่าเป็นจุดที่พอมีความเป็นไปได้ที่จานรับส่งสัญญาณดาวเทียมอาจจะข้ามพ้น อุปสรรคแนวต้นไม้ป่าดิบหลังสำนักงานในทิศทางที่ได้ทำการตรวจสอบแล้ว แต่หลังจากทำการปรับหาทิศทางตลอดเย็นวันนั้นแล้วพบว่าแนวยอดไม้ป่าดิบนั้น ยังคงเป็นอุปสรรคขัดขวางการรับส่งสัญญาณ จึงหารือกันว่าจะกลับมาทำการทดสอบอีกครั้งหลังจากเสร็จสิ้นภารกิจที่ศูนย์วิทยุยู่ยี่แล้ว

บ่ายวันที่ ๒๐ กุมภาพันธ์ งานค้นหาจุดติดตั้งจานรับส่งสัญญาณดาวเทียมเริ่มต้นอีกครั้งเมื่อทีมงาน ชมรมฯเดินทางกลับมาถึงสำนักงานเขตฯทุ่งใหญ่ด้านตะวันออก หลังเสร็จสิ้นภารกิจที่ศูนย์วิทยุสื่อสารยู่ยี่แล้ว จุดทดสอบสัญญาณยังคงเป็นที่สวนหย่อมหน้าสำนักงานเช่นเดิมแต่ครั้งนี้นายสมเกิด คำปาน ได้ทำการเชื่อมต่อเสาจานดาวเทียมด้วยท่อเหล็กขนาดเดียวกันซึ่งนำมาจากเหล็กกั้นด่านตรวจ ทำให้เสาจานดาวเทียมมีความสูงเพิ่มขึ้นอีกสามเมตร แต่ความพยายามดังกล่าวก็ยังไม่ประสบความสำเร็จ และในบ่ายวันนั้นได้ทำการทดสอบนำเสาและจานดาวเทียมไปตั้งไว้บนกระบะหลังรถบรรทุกหกล้อที่ข้างสวนหย่อมตำแหน่งใกล้เคียงกัน และทำการทดสอบสัญญาณได้ผ่านเกณฑ์ในการใช้งาน ทำให้ทีมงานเจ้าหน้าที่ฯมีกำลังใจหลังจากที่ใช้ความพยายามหลายครั้งตลอดสองวันที่ผ่านมา

วันที่ ๒๑ กุมภาพันธ์ ทีมงานเจ้าหน้าที่นำเสาจานดาวเทียมที่ทำการเชื่อมต่อท่อเหล็กเพิ่มขึ้นอีก สามเมตรกลับมาอีกครั้ง ด้วยหวังว่าด้วยความสูงขนาดนี้จะทำให้จานดาวเทียมก้าวข้ามอุปสรรคแนวยอดไม้ ดงดิบไปได้ ซึ่งก็เป็นจริงดังที่คาดเมื่อทำการตรวจวัดระดับสัญญาณผ่านเกณฑ์มาตรฐานขั้น ต่ำในการใช้งาน แต่ด้วยเหตุที่จานดาวเทียมตั้งอยู่บนท่อเหล็กที่มีความสูง จึงเกิดปัญหาระดับสัญญาณไม่มีความเสถียรแกว่งขึ้นๆลงๆเนื่องจากความสั่นไหว ของทั้งแรงลมและน้ำหนักของคนที่ขึ้นไปทำหน้าที่ปรับทิศทางจานดาวเทียม ทำให้ไม่สามารถนำสัญญาณที่แกว่งไปมาขึ้นๆลงๆมาใช้งานได้

หลังจากที่หารือกับผู้ช่วยฯสัมพันธ์  ใจสุดา และนายสมเกิด  คำปาน  แล้ว ตกลงกันว่าจะทำการก่อสร้างหอดาวเทียมเช่นเดียวกับที่สถานีวิจัยสัตว์ป่าเขานางรำเขตฯห้วยขาแข้ง และหน่วยฯมหาราชเขตฯทุ่งใหญ่ด้านตะวันตก ที่ด้านข้างสำนักงานใกล้เสาวิทยุสื่อสาร และเมื่อดำเนินการเรียบร้อยแล้วจะแจ้งให้ชมรมฯทราบเพื่อนัดหมายการติดตั้งอุปกรณ์ระบบสื่อสารดาวเทียมอีกครั้ง

แม้ว่าการดำเนินงานในส่วนนี้ยังไม่ประสบความสำเร็จ เช่นเดียวกับความพยายามในการก่อสร้างหอดาวเทียมผืนป่ามรดกโลกจุดที่๑และ๒ ที่นับเป็นบทเรียนตัวอย่างได้เป็นอย่างดี แต่ด้วยความมุ่งมั่นพยายามของเจ้าหน้าที่เขตรักษาพันธุ์สัตว์ป่าทุ่งใหญ่นเรศวรด้านตะวันออกและชมรมฯ ในที่สุดความฝันก็จะก้าวข้ามอุปสรรคผ่านพ้นไปและประสบความสำเร็จในไม่ช้า ดังคำโบราณที่ว่า "ไม่มีความสำเร็จใดที่ควรค่าแก่ความภาคภูมิใจ หากได้มาโดยไม่ใช้ความทุ่มเทพยายาม"